04/02/11

A agulla do demo

Recibide, señor Conde, as novas que este voso humilde servo vos envía, pois vai no voso interese evitar a construción da ponte que ha unir Lemos e Caldelas, e que o abade deste mosteiro está decidido a levantar, mesmo coa axuda do demo, como eu mesmo lle escoitei dicir ao frade Hermesindo, cando este se queixaba de que os dezmos e gavelas xa lles eran pesarosas aos servos do mosteiro para reclamarlles máis, mesmo para a construción dunha ponte que en escasa medida os beneficiaría, e máis sabendo que aínda atraería a vosa ira a pretensión do mosteiro de facerse co moopolio do comercio do viño tamén na outra orela do río, como de feito é o amo das vides plantadas nesta. Vaivos, con esta, copia da carta que o señor Abade enviou á súa maxestade, El Rei Felipe, que Deus garde, demandando autorización e auxilio real na construción da devandita ponte.
Sabedes xa, señor, a influencia dos vosos inimigos na Corte, aos que o señor abade se ten encomendado, recordándolles –en cartas escritas por esta mesma man, e por min mesmo despachadas, baixo a atenta mirada do abade- que era do seu interese debilitar o máis posible esta vosa primeira base dos vosos estados e posesións.
Aproveito a ocasión para informarvos dos malos termos en que o abade se encontra co Reitor Provincial da Santa Inquisición, quen enviou un sobriño seu a investigar a viveza da fe dos servos do mosteiro, coa escusa de persistir nestes supersticións e crenzas pagás, así como a práctica das artes de bruxería, pois tiña chegado aos seus ouvidos –con ocasión dunha viaxe na que atravesou por Caldelas camiño de León- a lenda da ponte que o Mouro Belezú, coa axuda do demo, construía cada noite entre as dúas beiras do río, no lugar que lle din Agulla do Demo, para cruzar a Lemos os bois que roubaba en Caldelas. O sobriño foi despachado con moi malos modos polo señor Abade, quen, ocupado no espolio dos labregos, mal podía consentir a intromisión da Santa Irmandade na súa xeira recadadora.
Agardando que estas informacións axuden ao meu Señor, acompáñoas do rogo de que recibades, coa amabilidade coa que acostumades, este meu sobriño Miguel, que vos envío para que continúe a súa educación no lugar que estimedes oportuno, pois so a el me atrevo a confiarlle esta mensaxe.

Ningún comentario: